Geschiedenis
Op 13 juli 1967 werd ik geboren op een zolderkamertje boven de bakkerij van mijn ouders in Glanerbrug provincie Overijssel. Ze moesten hard werken voor de kost, van ’s morgens vijf uur tot ’s avonds laat, zes dagen in de week. Twee jaar later op 25 september werd mijn broer Gino geboren en was het gezin compleet. We verhuisden al vrij snel naar Enschede omdat mijn ouders het bakkersbestaan te intensief vonden. Daar kwamen we terecht in de wijk ‘t Hogeland’ waar mijn vader werk kreeg als vertegenwoordiger in bakkerijgrondstoffen.
Mijn moeder werkte ’s avonds als koffieserveerster in een bejaardentehuis. Alles leek perfect te gaan en we groeiden op in een beschermde sociale omgeving. Voetbal was ons leven en dat resulteerde in het lidmaatschap bij de voetbalvereniging VOGIDO (Voor Ons Genoegen Is Dit Opgericht). Al snel bleek dat we beiden veel talent hadden. Gino zelfs zoveel dat hij voor het Nederlands elftal onder 13, 14 en 15 jaar werd geselecteerd.
Twee jaar later maakten we de overstap naar FC Twente. Ik kreeg een contract voor drie jaar en Gino mocht in de jeugdopleiding zijn opmars maken. Een droom ging voor ons beiden in vervulling. Maar al snel bleek dat Gino problemen kreeg op het mentale vlak. Hij kon de druk niet aan en liet zich beïnvloeden door de verkeerde mensen. Ik kreeg zelf een zware knieblessure en werd in 1990 afgekeurd voor het betaalde voetbal. We eindigden onze voetballoopbaan beiden bij SC Heracles in Almelo.
Gino werd ziek en leed, zo bleek later, aan de persoonlijkheidsstoornis, Borderline. Deze ziekte beheerste ons gezinsleven. Zelf trouwde ik met Ria op 23 jarige leeftijd en distantieerde me van de gezinssituatie. We kregen twee jongens, Lennart en Julian.
Het contact met mijn broer werd steeds minder en ik zag dat mijn ouders door de depressies van Gino ook steeds meer zorgen kregen. Op 18 juli 2003 overleed hij aan zijn alcohol en medicijnverslaving en ben ik begonnen ons levensverhaal op papier te zetten. Dat resulteerde in een mooie biografie.
MIJN BROER GINO EN IK is een waargebeurd levensverhaal over een doorsnee gezin die te maken krijgt met allerlei aspecten die het borderlinesyndroom met zich meebrengen. Dit boek werd in december 2008 uitgegeven. Als eerste mocht Martin Jol het boek in ontvangst nemen. Voor mijn ouders was dit één van de meest emotionele momenten uit hun leven. Daarna was er de rust waar ze zo lang naar verlangd hadden.