1998
Gebroken hart
Gebukt onder gevoelens van verdriet,
Ik heb ze wel maar je ziet ze niet.
Als ik de vogels voorbij zie trekken naar het warme zuiden,
Droom ik stilletjes over een liefdevolle kerst,
Met klokjes die een liedje in mijn hoofd doen luiden.
Ik denk aan mooie witte verlaten stranden,
Waar we ooit eens liepen met in elkaar gevouwen handen.
Daar waar wij waarschijnlijk nooit meer zullen belanden,
Ik voel nog steeds die eerste zoen die mijn lippen doet branden.
Onze eerste vakantie samen, een van mijn mooiste tijden,
Later elkaar steeds meer benijden.
Maar die ene dag dat we elkaar verlieten,
Was zo donker, het bleef maar gieten.
Nu weer opgeknapt en goed gezond,
Ik hoor een prachtig lied.
Maar in mijn hart heb ik nog steeds verdriet.
Soms ben ik erg kwaad,
Voor mijn gevoel is het nog lang niet uitgepraat.
Ik weet dat jullie mij langzaam zullen vergeten,
Al hoop ik op een reactie,
Dan voel ik me niet meer zo verbeten.
Waarom geen klein woordje van iemand dat mij iets geruststelt,
Of is haat bij mensen het enige wat telt.
Allemaal streven naar een nieuw leven,
Ik heb het wel even gehad.
Ik weet nu hoe het voelt,
Zo’n gebroken hart.